Misschien moeten we de vraag anders stellen. “Waarom” in hemelsnaam zou je ongemak moeten verdragen van anderen? ????.
Misschien is het antwoord wel: ik moet dat eigenlijk helemaal niet! Misschien zorgt minder bezig zijn met hoeveel ongemak een gesprek je oplevert, je net meer ruimte geeft om te focussen op zaken die jij belangrijk vindt, zoals
- Meer je eigen boodschap voor ogen houden, datgene wat jij wil overbrengen.
- Meer kunnen observeren wat er eigenlijk gebeurt tussen jou en de ander.
- Meer ruimte vinden om te begrijpen wat de ander doet en waarom ie dat doet (want let’s face it; ieder op zijn beurt doet wel eens rare, kwetsende, onhandige dingen die anderen voor geen meter begrijpen).
- Meer voor ogen kunnen houden en kunnen overbrengen hoe belangrijk die relatie voor je is.
- Meer verantwoordelijkheid kunnen nemen om je eigen aandeel in de relatie te zien.
- Meer wijsheid vinden en kunnen vertragen bij elkaar.
- Misschien zijn er nog andere zaken die je wil kunnen?
Deze bovenstaande zaken kan je toepassen op jezelf als therapeut, mens, collega, vriend(in), partner, ouder, kind, … .
Als je dit graag wil kunnen, is de eerste vraag toch ook van belang:
Welk ongemak roept een ander bij jou op en heb je te verdragen? Of anders geformuleerd: door welk ongemak verlies je de focus op wat voor jou belangrijk is.
Is het ongemak iets dat de ander bij jou oproept of is het een ongemak dat je altijd meedraagt en in die situatie opgeroepen wordt?
Meestal kunnen we onze aandacht moeilijk bij deze vragen houden omdat ze lastig zijn. Ons hoofd ontsnapt graag uit dit soort moeilijke situaties. Wat dan kan helpen is pen en papier erbij nemen, de vragen oplossen door alles neer te schrijven.
Ik wens je veel wijsheid, kracht, mildheid en geduld met jezelf en de ander!