Kan jij bij jezelf terecht?
Ik niet altijd. Ik kan mezelf soms echt de rug toekeren. Ik doe dat door me niet te houden aan mijn dieet (ik heb veel voedingsallergieën), door mijn sporten te laten, niet meer te mediteren, teveel op ‘mijn gsmmeke te tokkelen’ zoals mijn future-husband dat noemt, te laat te gaan slapen.
Ik ben er niet op dat moment. Niet voor anderen, maar ook niet voor mezelf.
Herken je dat? Lastig hè!
Dus… heb ik me voorgenomen om de uitdaging aan te gaan door hier te beginnen: er voor mezelf te zijn in deze periode zoals het nu is. Niet zoals ik zou willen dat ik functioneer, denk en voel (in een ideale wereld), maar zoals het nu is.
Ik vergelijk het hiermee: ik kom uit een storm en mijn haar is nog in de wind en mijn kleren zijn nog nat. Het gekke is dat, als dit in realiteit zo zou zijn, niemand tegen mij zou zeggen: knip nu eens met je vingers en wens eens dat je droge kleren aan hebt! Dat verwachten we soms wel van onszelf: knip met de vingers en we geraken uit onze cirkel. Voor de natte kleren zijn er 2 opties: droge kleren aantrekken of in de zon gaan zitten, bekomen en intussen mijn kleren laten drogen. Ik kies – op dit ogenblik – voor het laatste. Soms ook voor het eerste, uiteraard.
Het ‘Acceptance’ stuk in ACT gaat ook over ‘accepteren dat het lastig is om waardengerichte acties te ondernemen’. Zelfs: accepteren dat je niet kan accepteren.
En het ‘Commitment’ stuk in ACT gaat ook over ‘iets doen wat je deugd doet’. In de zon gaan zitten en even bekomen, is ook een waardengerichte actie.
Zijn jouw kleren ook ooit nat? Dat kan toch écht klam aanvoelen hè…
Wat voor mij helpend was om van mezelf in de zon te mogen gaan zitten, was het vinden van een milde houding. Of tenminste de belofte aan mezelf dat ik daarmee wilde oefenen. Onderstaand tekstje trok me daarbij over de streep. Het waren mijn zonnestralen die me hielpen om mijn kleren te laten drogen. Het tekstje is bedoeld om van jezelf, aan jezelf te lezen:
‘Vanaf nu ben ik er om jou te helpen en jou te steunen.
Je bent welkom bij mij.
Ik zal jou niet meer veroordelen, ik zal jou geen verwijten meer maken.
Ik waardeer jou voor wie je bent en voor alles wat je al hebt gerealiseerd.
Je bent helemaal goed zoals je bent.
Je bent helemaal ok, ook als mijn vriendin.
Je bent meer dan de moeite waard.
Ik zie je graag zoals je bent.
Vanaf nu ben je altijd welkom bij mij.’